dinsdag 1 januari 2013

The Rape of Syria


In zijn kersttoespraak sprak Benedictus XVI over de oorlog in Syrië. De paus had het erover dat deze geen religieuze oorlog was. Dat verbaasde velen. Want zijn het niet Salafistische terroristen die Christenen en Alawieten aldaar aan het verdrijven en uitmoorden zijn, althans, voor zover dat in hun macht ligt? Omdat evenwel het Vaticaan op topniveau opereert inzake intelligence gathering, besloot ik toch op zoek te gaan naar meer informatie.

Samenvattend blijkt ‘t uiteindelijk allemaal om gas te gaan. Want gas zal de komende eeuw de olie op de energiemarkt deels verdringen. In deze komende, planetaire booming bussiness willen geen van de wereldspelers achterblijven. Uiteraard is voor dit alles een infrastructuur nodig. Rusland, Iran, Irak en Syrië, verenigd in een kartel, zijn al druk bezig met het bouwen van een pijpleiding vanuit het zes jaar geleden ontdekte Pars-gasveld in Iran, het grootste gasveld in de wereld. Deze pijplijn heeft inmiddels de randen van Damascus bereikt. Zou deze worden voltooid, dan zou dat Iran, samen met Rusland, tot een wereldmacht verheffen – vandaar dat na Syrië Iran vrijwel zeker gedestabiliseerd en aangevallen zal worden.

Ook Quatar, vazal van de VS, deelt in het enorme Pars-veld. De te bouwen, concurrerende pijpleiding vanuit Quatar, loopt – net als zijn concurrent vanuit Iran – dwars door Syrië. Vandaar het belang van de macht ter plaatse. En dus de Amerikaanse push naar regimewisseling. Want Assad is een vriend van Rusland en zit in het kartel dat Amerika in Syrië buiten de (gas)wind houdt. Amerika vecht dus voor het behoud van haar machtspositie en welvaart. En wordt daarin bijgestaan door al haar clientèle, de Saoedische Koningen voorop.

De hele Arabische Lente en de War on Syria is al jaren geleden ontworpen en is bedoeld om de exploitatie van gas in Westerse handen te spelen. Het gaat dus om een plan om Amerika te doen prevaleren in de race om de hegemonie over basisgrondstoffen, de kurk waarop de Amerikaanse werelddominantie (via de Petro Dollar) gebaseerd is. Het sprookje van de democratie en de religieuze emoties van Syrische ethnische groepen waren en zijn daartoe heel goed te benutten. Mogelijk is de massale instroom van Salfistische en Wahabitische jihadisten (23 000 alleen al vanuit Jordanië) niet in deze mate voorzien. Het maakt een coherente en effectieve opbouw van de oppositie tegen Assad in op dit moment illusoir. En dus een beslissende interventie des te waarschijnlijker.

Maar er speelt meer. Omdat bij opening van de pijplijn vanuit het Iraanse Pars-veld de EU voor 40% - 50% van het gas van Rusland afhankelijk zal zijn, zullen hun beider economieën steeds geïntegreerder raken. Deze bedreiging van de hegemonie van de VS zint de VS en haar Britse kolonie vanzelfsprekend niet. Vandaar dat momenteel de EU, met name Duitsland, door de VS/UK onder druk gezet wordt (‘close ranks or else’) om hen te steunen in de oorlog versus Syrië. Want ook de Amerikanen weten dat Europa in de nabije toekomst economische- en overlevingsbelangen deelt met Rusland. En dit vormt een tweede bedreiging van de Petro Dollar. Citaat: “It is certain that neither the USA nor the UK would hesitate to manufacture a European war in case continental Europe does not close ranks behind the US/UK Hegemony and the US Dollar (…)” (The dynamics of the crisis in Syria. Conflict versus Conflict. (Part 5), verkregen op 31 december 2012, https://nsnbc.wordpress.com)

De oorlogszuchtige houding van de VS (die immers ook zou kunnen samenwerken met Rusland, Syrië, Iran en China) is voornamelijk het gevolg van de Joodse lobby. Want Israel zal uiteindelijk niet rusten voordat Iran is uitgeschakeld als opkomende grootmacht. Daarom is Israel samen met de VS de grootste stakeholder bij de destabilisatie van Syrië en de Arabische Lente.

Stay tuned! Want het uiteindelijke doel van de Money-masters in de VS en Israël is – na het Midden-Oosten – de verovering van het heartland van de wereld: Eurazië (Cf. Brzezinsky). Met het oog daarop is in 1996 de balkanisering van Turkije al gepland door de Rand-corporatie en het VS Department of Defense.

 

Fred Hamburg, auteur van Waarom Democratie? 2012. Parthenon.