In zijn
kersttoespraak sprak Benedictus XVI over de oorlog in Syrië. De paus had het
erover dat deze geen religieuze oorlog was. Dat verbaasde velen. Want zijn het
niet Salafistische terroristen die Christenen en Alawieten aldaar aan het
verdrijven en uitmoorden zijn, althans, voor zover dat in hun macht ligt? Omdat
evenwel het Vaticaan op topniveau opereert inzake intelligence gathering,
besloot ik toch op zoek te gaan naar meer informatie.
Samenvattend
blijkt ‘t uiteindelijk allemaal om gas te gaan. Want gas zal de komende eeuw de
olie op de energiemarkt deels verdringen. In deze komende, planetaire booming
bussiness willen geen van de wereldspelers achterblijven. Uiteraard is voor
dit alles een infrastructuur nodig. Rusland, Iran, Irak en Syrië, verenigd in
een kartel, zijn al druk bezig met het bouwen van een pijpleiding vanuit het
zes jaar geleden ontdekte Pars-gasveld in Iran, het grootste gasveld in de
wereld. Deze pijplijn heeft inmiddels de randen van Damascus bereikt. Zou deze
worden voltooid, dan zou dat Iran, samen met Rusland, tot een wereldmacht
verheffen – vandaar dat na Syrië Iran vrijwel zeker gedestabiliseerd en
aangevallen zal worden.
Ook Quatar,
vazal van de VS, deelt in het enorme Pars-veld. De te bouwen, concurrerende
pijpleiding vanuit Quatar, loopt – net als zijn concurrent vanuit Iran – dwars
door Syrië. Vandaar het belang van de macht ter plaatse. En dus de Amerikaanse
push naar regimewisseling. Want Assad is een vriend van Rusland en zit in het
kartel dat Amerika in Syrië buiten de (gas)wind houdt. Amerika vecht dus voor
het behoud van haar machtspositie en welvaart. En wordt daarin bijgestaan door
al haar clientèle, de Saoedische Koningen voorop.
De hele
Arabische Lente en de War on Syria is al jaren geleden ontworpen en is bedoeld
om de exploitatie van gas in Westerse handen te spelen. Het gaat dus om een
plan om Amerika te doen prevaleren in de race om de hegemonie over basisgrondstoffen,
de kurk waarop de Amerikaanse werelddominantie (via de Petro Dollar) gebaseerd
is. Het sprookje van de democratie en de religieuze emoties van Syrische
ethnische groepen waren en zijn daartoe heel goed te benutten. Mogelijk is de
massale instroom van Salfistische en Wahabitische jihadisten (23 000 alleen al
vanuit Jordanië) niet in deze mate voorzien. Het maakt een coherente en
effectieve opbouw van de oppositie tegen Assad in op dit moment illusoir. En
dus een beslissende interventie des te waarschijnlijker.
Maar er
speelt meer. Omdat bij opening van de pijplijn vanuit het Iraanse Pars-veld de
EU voor 40% - 50% van het gas van Rusland afhankelijk zal zijn, zullen hun
beider economieën steeds geïntegreerder raken. Deze bedreiging van de hegemonie
van de VS zint de VS en haar Britse kolonie vanzelfsprekend niet. Vandaar dat
momenteel de EU, met name Duitsland, door de VS/UK onder druk gezet wordt
(‘close ranks or else’) om hen te steunen in de oorlog versus Syrië. Want ook
de Amerikanen weten dat Europa in de nabije toekomst economische- en
overlevingsbelangen deelt met Rusland. En dit vormt een tweede bedreiging van
de Petro Dollar. Citaat: “It is certain that neither the USA
nor the UK would hesitate to manufacture a European war in case continental
Europe does not close ranks behind the US/UK Hegemony and the US Dollar (…)” (The
dynamics of the crisis in Syria. Conflict versus Conflict. (Part 5), verkregen op 31 december 2012,
https://nsnbc.wordpress.com)
De
oorlogszuchtige houding van de VS (die immers ook zou kunnen samenwerken
met Rusland, Syrië, Iran en China) is voornamelijk het gevolg van de Joodse
lobby. Want Israel zal uiteindelijk niet rusten voordat Iran is
uitgeschakeld als opkomende grootmacht. Daarom is Israel samen met de VS de grootste
stakeholder bij de destabilisatie van Syrië en de Arabische Lente.
Stay
tuned! Want het uiteindelijke doel van de Money-masters in de VS en Israël is –
na het Midden-Oosten – de verovering van het heartland van de wereld: Eurazië (Cf.
Brzezinsky). Met het oog daarop is in 1996 de balkanisering van Turkije al
gepland door de Rand-corporatie en het VS Department of Defense.
Fred
Hamburg, auteur van Waarom Democratie? 2012. Parthenon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten